سفری به دل جازموریان با دوربین جادویی مهدی میرزایی

سفری به دل جازموریان با دوربین جادویی مهدی میرزایی

سفری به دل جازموریان – مهدی میرزایی مرد بیست ونه ساله ای که این روزه‌ها با هنر عکاسی و فیلمسازی خود زبان گویای اهالی کویر نشین روستای تمگران و شهر قلعه گنج شده است. شاعری که این روزها دغدغه جازموریان مرده را دارد اما به جای مرثیه خوانی بالای سر پیکر بی جان این تالاب ، کمر همت بسته است برای احیا و زنده کردن آن. او از تمام هنرهایش در این راه بهر می جوید، چه با عکس های که از تن ترک خورده تالاب آرزوهایش می گیرد، چه با قصه های مستندی که از زندگی فرزندان جازموریان روایت می کند. در زیر تعدادی از عکس های را که مهدی میرزایی از طبیعت و مردم قلعه گنج گرفته را مشاهده می کنیم.

۱- جهلدر از دورافتاده ترین روستاهای قلعه گنج که از هر گونه امکانی مثل جاده برق آب شرب سالم آنتن موبایل و بهداشت محروم بوده. به همت بنیاد مستضعفان کارهایی در حال انجام هست که امیدواریم به همین زودی این روستای زیبا حداقل امکانات زندگی رو داشته باشه

۲- چشمه ی آب گرم کلپورگو نگین جازموریان از بی نظیر ترین جاذبه های گردشگری قلعه گنج که متاسفانه بیش از ۹۵ درصد مردم بومی با دارا بودن خواص درمانی فراوان حتی از وجود این منظره ی بی بدیل بی اطلاع هستند. این چشمه در ۳۵ کیلومتری روستای صولان قرار داره که برای دسترسی بهش نیاز به ماشین آفرود هست. آب این چشمه به رنگ قرمزه که پس از استحمام بدن کامل به شکل سفید در میاد انگار که روی بدن گچ ریخته باشن. به گفته ی مردم بومی این آب خواص درمانی زیادی داره و برای درمان بیماری های پوستی و استخوانی مفیده. امیدوارم مسئولین ذیربط قدر این سرمایه خدادادی رو بدونن و ازش به درستی استفاده کنن. به راحتی با جذب گردشگر به این منطقه میشه برای جوانان بیکار بومی اشتغال زایی کرد.

۳- مشارکت افرادی از روستای چاهوک از توابع رمشک در تعویض پیورهای فرسوده ی توپ. این کار اکثر به صورت گروهی و مشارکتی انجام میشه که مردم بومی بهش هشر چیدن می گن. و به همین ترتیب اگه توپ یا دوار همسایه نیاز به تعمیر داشت بهش کمک می دن تا برای این کار هزینه ای پرداخت نکنه. متاسفانه مشارکت هایی به این شکل خیلی در زندگی ما داره کم رنگ میشه

۴- اولین باری که بن گرو رفتم فکر می کردم به هزار سال پیش سفر کردم نه جاده داشت (البته هنوز هم نداره اگر چه کمی بهتر شده) نه آب داشت نه برق نه مدرسه نه… نه… نه… خلاصه این که هیچ نداشت هیچ هیچ. خدا را شکر به همت گروه خیریه اچ او اچ در ابتدای کار و بعدش بنیاد علوی اونجا داره یه کارهایی انجام میشه که حد اقل روستا امکانات اولیه مثل آب برق و جاده داشته باشه با همه ی اینها بن گرو رو میشه به عنوان مقصد یه سفر گردشگری متفاوت انتخاب کرد همیشه که قرار نیست بریم شمال یا بریم دریا یا یه جای زیبا یه بار هم بیاید به گذشته سفر کنیم یه شب رو در کنار مردم بنگرو بدون برق و اینترنت و امکانات سر کنیم اگر چه خوش نمی گذره اما مطمئنا تجربه به یاد موندنی خواهد بود و شاید هم کمکی کوچک باشه به مردم مهمان نواز بنگرو

۵- دردهای من – جامه نیستند – تا ز تن در آورم – چامه و چکامه نیستند – تا به رشته ی سخن درآورم – نعره نیستند – تا ز نای جان بر آورم – دردهای من نگفتنی – دردهای من نهفتنی است
قیصر امین پور

مطالب مرتبط:

چشمه ی خونین جازموریان نشانه چیست ؟ ظلم به طبیعت دیگر کافیست

هلیل رود در سینمایی ایران ، برشی از فیلم شیرک

فیلم رودبارجنوب در سال ۷۹ خاطره بازی با روزگاری که گذشت

نامه سه دختر قلعه گنجی به آقای روحانی رئیس جمهور ایران